Τον τελευταίο μήνα η επικαιρότητα στη χώρα μας όπως και γενικότερα σε όλο τον πλανήτη έχει καρφιτσωθεί πάνω στο νέο παγκόσμιο φαινόμενο που ονομάζεται κορωνοϊός (COVID-19), ένα νέο ιό που ήρθε ξαφνικά να ταράξει τον "ύπνο" μας και να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στην κοινωνία, στην οικονομία μα κυρίως στον ίδιο τον άνθρωπο σαν άνθρωπο.
Μέχρι σήμερα χιλιάδες είναι αυτοί που έχουν χάσει τη ζωή τους από τον ιό και δεκάδες χιλιάδες αυτοί που έχουν προσβληθεί από αυτόν και δίνουν τη δική τους μάχη για να τον νικήσουν και όπως φαντάζει λογικό και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση της πανδημίας που έχει προκαλέσει αυτός ο νέος και ιδιαίτερος ιός αν και παρά το όποια προβλήματα υπάρχουν δείχνει να είναι σε καλύτερη θέση από ότι άλλες χώρες που πλήττονται από τον COVID-19.
Ο λόγος της συγγραφής του συγκεκριμένου κειμένου δεν είναι για να αναφέρω το πως ξεκίνησε ο ιός, πως μεταδίδεται ή πως θα προφυλαχθούμε από αυτόν. Αυτά είναι πράγματα που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε καθώς τα ακούμε και τα βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο ή από όπου αλλού ενημερώνετε ο καθ'ένας. Ο λόγος του συγκεκριμένου κειμένου είναι για να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου για κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας με αφορμή τον covid-19 και το κάποιο "αβέβαιο" στο αύριο που μας επιφέρει όλη αυτή η ιστορία.
Αν και δε θα έπρεπε να περιμένουμε να εμφανιστεί μία πανδημία για να μας "ξυπνήσει" και να μας δείξει πόσο μικρή είναι τελικά η ζωή και πως μπορούν όλα να ανατραπούν ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη, η νέα παράξενη αυτή κατάσταση που έχει φέρει στη ζωή μας αυτός ο καινούργιος ιός ( ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ), μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και να καταλάβουμε ότι πρέπει να βάλουμε σε προτεραιότητα όλα αυτά που πραγματικά θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας, τα οποία μπορούν να μας κάνουν χαρούμενους και όχι να τα βάζουμε στην "κατάψυξη" για μία επόμενη φορά.
"Ποια επόμενη φορά; Και άμα δεν υπάρχει επόμενη;" θα σκεφτεί κανείς και σωστά θα κάνει. Μπορεί να ακούγεται μακάβριο ή καταθλιπτικό όμως είναι η αλήθεια. Κανείς δε μας εγγυάται ότι υπάρχει το αύριο. Και γιατί να χρειαστούμε το αύριο για να κάνουμε και να πούμε πράγματα που θέλουμε όταν μπορούμε να τα κάνουμε και να τα πούμε σήμερα; Από πράγματα που φαντάζουν απλά όπως το να πάρει κανείς τηλέφωνο το φίλο του να τον ρωτήσει "πως είναι" μέχρι και πιο σύνθετα όπως το να διεκδικήσει κανείς τους στόχους του και τα όνειρα του.
Το ίδιο και για άλλα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Ίσως τα πιο σημαντικά. Όπως ο έρωτας. Γιατί να φοβόμαστε να ερωτευτούμε; Γιατί να ντραπούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας; Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από τον έρωτα. Από την αγάπη. Είτε είναι ερωτική η αγάπη, είτε φιλική, είτε οικογενειακή. Πείτε αυτό το "σε αγαπώ" στους δικούς σας ανθρώπους όταν το νιώθετε και μην το αφήνετε να πλανάτε ως δεδομένο. Τίποτα δεν είναι και τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Ο κορωνοϊός σίγουρα θα μας στιγματίσει, θα μας προκαλέσει πόνο, είτε έμμεσο είτε άμεσο, όμως θα τον ξεπεράσουμε. Πρέπει να τον ξεπεράσουμε και αν όλοι παρουσιαστούμε ώριμοι, ψύχραιμοι και υπομονετικοί θα τα καταφέρουμε. Η ζωή όμως είναι πολύ μικρή για να περιμένουμε. Είναι απρόβλεπτη και ανατρέψιμη και ο συγκεκριμένος ιός ήρθε για να μας το υπενθυμίσει με έναν σκληρό ίσως τρόπο.
Οπότε νικήστε τους ενδοιασμούς, πετάξτε από πάνω σας τις ανούσιες ντροπές και γκρεμίστε τα όποια εμπόδια υπάρχουν και σας σταματάν από το να είστε αυτό που πραγματικά θέλετε. Ονειρευτείτε, ερωτευτείτε, αγαπήστε και ζήστε την κάθε στιγμή του ΣΗΜΕΡΑ χωρίς να περίμενετε το αύριο για να τα κάνετε όλα αυτά!
